Zachęcamy Państwa do zapoznania się z rekomendacjami  dotyczącymi edukacji zdalnej w trakcie pandemii, które zostały opracowane przez członków oraz ekspertów Parlamentarnego Zespołu ds. Przyszłości Edukacji.

 

 

 

 

 

Rekomendacje ogólne:

 

Jakość, a nie tylko dostęp

 

W sferze relacji międzyludzkich, samopoczucia uczniów, rodziców i nauczycieli:

 

  1. Więcej zajęć prowadzonych w czasie rzeczywistym.
  2. Więcej wytycznych, wsparcia i szkoleń dla nauczycieli, uczących efektywnego prowadzenia nauczania zdalnego, a nie jedynie korzystania ze sprzętu i narzędzi do komunikacji.
  3. Więcej okazji do integracji i socjalizacji.
  4. Zorganizowanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, zagubionych, zmagających się z gorszym samopoczuciem i pogorszonymi relacjami rówieśniczymi czy też relacjami dorosły – uczeń.

 

Ujawniły się nowe i pogłębiły istniejące nierówności w dostępie uczniów do edukacji:

 

  1. Wypracowanie skutecznej metody monitorowania, odnajdywania i powrotu do szkół uczniów, którzy „zgubili się” w systemie podczas nauczania zdalnego.
  2. Przygotowanie i uruchomienie programów pomocy uczniom słabszym, dla których miesiące nauki zdalnej są edukacyjną tragedią (np. w Wielkiej Brytanii już mają przygotowane plany pomocy najsłabszym uczniom i gotowy budżet na te cele, już od pół roku dyskutują nad tym, jak je wprowadzić po pandemii).
  3. Przygotowanie programów podnoszenia kompetencji cyfrowych dla uczniów, którzy takiej pomocy potrzebują.
  4. Pomoc w zakupie sprzętu i dostępu do Internetu dla uczniów wykluczonych z edukacji zdalnej z powodów technicznych.

 

Zabrakło uregulowań prawnych pozwalających na stworzenie nauczycielom przestrzeni do pracy zdalnej:

 

  1. Uregulowanie prawne spornych kwestii: zdefiniowania pracy zdalnej, jasnego określenia czasu pracy, określenia obowiązków nauczycieli przebywających na kwarantannie.
  2. Przygotowanie jasnych przepisów dotyczących kompetencji dyrektora jako organizatora zajęć w szkole w czasie pandemii i sprawowania przez niego nadzoru pedagogicznego (monitorowania, hospitowania zajęć, obserwowania lekcji zdalnych, rozliczania nauczycieli z wykonywanych zajęć).
  3. Określenie kosztów pracy zdalnej (prądu, użytkowania i amortyzacji własnego sprzętu) i ewentualne umożliwienie uwzględnienia ich w ulgach podatkowych.

 

Brak oficjalnych badań i dyskusji o dydaktycznych efektach nauczania online i zamknięciu szkół, brak oszacowania „straty edukacyjnej” i planu, jak ją zmniejszyć:

 

  1. Wykonanie porządnych, reprezentatywnych badań, które w wystandaryzowany sposób zmierzą i porównają do jakiegoś punktu odniesienia to, czego uczniowie nauczyli się w ciągu ostatniego roku. Niezbędne jest oszacowanie straty edukacyjnej, zbadanie różnic między uczniami oraz poznanie preferencji uczniów. Pozwoli to na zrozumienie, jak zmienić nauczanie zdalne, aby było bardziej skuteczne.
  2. Monitorowanie sposobu prowadzenia nauczania zdalnego w szkołach na różnych poziomach. Umożliwi to zdiagnozowanie problemów (i sukcesów) związanych z prowadzeniem zajęć online w różnych typach szkół, dla uczniów w różnym wieku, i przygotowanie planów naprawczych.
  3. Monitorowanie realizacji podstawy programowej, aby możliwe było odpowiednio wczesne i oparte na rzeczywistych potrzebach (a nie tylko na odczuciach czy przypuszczeniach) przygotowanie zmian w programach nauczania i egzaminach zewnętrznych dla roczników czasów pandemii.

 

Brak fachowej pomocy metodyczno-dydaktycznej dla nauczycieli, brak reakcji na spadek efektywności kształcenia:

 

  1. Zatroszczenie się o jakość kształcenia zdalnego, nie tylko o dostęp do niego. Monitorowanie efektów nauczania zdalnego.
  2. Zbudowanie systemu wsparcia dla nauczycieli, zarówno w skali makro, jak i na poziomie szkoły i indywidualnych działań nauczycieli.
  3. Przygotowanie dla nauczycieli wskazówek i rekomendacji dotyczących prowadzenia efektywnego kształcenia zdalnego:
    • pokazujących, jak skutecznie motywować uczniów do pracy zdalnej (uczniowie, którym brakuje motywacji, nie przerabiają materiału, nie uczą się, a czas zaoszczędzony na nauce przeznaczają na gry i oglądanie telewizji);
    • zwracających uwagę na fakt, że samodzielna praca uczniów nie zawsze jest efektywna (z samodzielną pracą nie radzą sobie uczniowie słabsi, młodsze dzieci, które potrzebują prowadzenia i wsparcia nauczycieli);
    • uczących skutecznego oceniania efektów nauczania zdalnego i zwracających uwagę na prawidłowe wykorzystanie testów (w nauczaniu online nieskuteczne jest prowadzenie testów na ocenę, ale można je wykorzystać jako narzędzie pracy z materiałem, zmuszające do myślenia, powtórzenia i utrwalenia materiału).
  4. Przygotowanie projektów i programów edukacyjnych odpowiadających na lęki i wyzwania, jakie stoją przed dziećmi w dobie pandemii:
    • programów edukacyjnych przekazujących uczniom w przystępny sposób wiedzę o tym, czym są wirusy, jak zapobiegać pandemii, jak chronić siebie i najbliższych przed zachorowaniem;
    • programów edukacyjnych uczących, że kompetencje cyfrowe to coś więcej niż tylko techniczne używanie sprzętu i narzędzi do komunikacji, że to również cyberbezpieczeństwo, ochrona własności intelektualnej czy sztuczna inteligencja, ale też takie kompetencje, jak kreatywność, krytyczne myślenie czy elastyczność;
    • ustalenie optymalnego czasu trwania lekcji (43% nauczycieli uczestniczących w badaniu Związku Nauczycielstwa Polskiego nie skorzystało z możliwości skrócenia lekcji) oraz przerw, co ma istotne znaczenie dla zdrowia uczniów spędzających cały dzień przed ekranem.
  5. Zwrócenie uwagi przez ministerstwo edukacji na jakość, a nie ilość, materiałów cyfrowych, programów telewizyjnych czy radiowych. Promowanie przez ministerstwo słabych dydaktycznie i merytorycznie materiałów i programów nie sprzyja jakości kształcenia.

 

Znacznie obniżyło się zaufanie rodziców i nauczycieli do prowadzonej przez ministerstwo edukacji polityki edukacyjnej w czasach pandemii:

 

  1. Przygotowanie szczegółowych planów otwarcia szkół opartych na ściśle przestrzeganych i monitorowanych zasadach, także zdrowotnych, oraz na testowaniu uczniów i ich rodzin.
  2. Podawanie informacji związanych z działalnością szkół z odpowiednim wyprzedzeniem, bez zaskakiwania rodziców, uczniów, nauczycieli i samorządów.
  3. Rzetelne informowanie opinii publicznej o niebezpieczeństwach i planach działań rządu w edukacji. Przywrócenie tradycyjnego znaczenia słów (np. nauka „hybrydowa” oznacza, że dla jednej grupy dzieci oprócz zajęć online organizuje się spotkania na żywo, w mniejszych grupach, organizowanych bezpiecznie, ale zapewniających kontakt społeczny).

 

 Rekomendacje szczegółowe:

  

W sferze relacji międzyludzkich, samopoczucia uczniów, rodziców i nauczycieli:

 

  1. Realizacja cyklu szkoleń dla nauczycieli dotyczących metodyki nauczania w formie zdalnej, szczególnie w zakresie wykorzystania metod aktywizujących uczniów.
  2. Zatrudnienie w szkołach psychologów, uruchamianie szkolnych telefonów zaufania.

 

Ujawniły się nowe i pogłębiły istniejące nierówności w dostępie uczniów do edukacji:

 

  1. Przekazanie rodzicom spełniającym kryterium dochodowe pieniędzy na zakup sprzętu i szybkiego łącza internetowego dla ich dziecka. Doprowadzenie szybkich łącz internetowych do miejscowości bez dostępu do Internetu.
  2. Wprowadzenie zmian do podstawy programowej informatyki, tak by priorytetem stały się praktyczne umiejętności związane z nauczaniem zdalnym.
  3. Włączenie w proces nauki zdalnej nauczycieli wspomagających dla uczniów z problemami lub studentów chcących odbyć praktyki w takiej formie.
  4. Szybka analiza i diagnoza problemu uczniów „znikających” w systemie oraz opracowanie szybkiego rozwiązania tego problemu. Objęcie pomocą psychologiczną, techniczną i dydaktyczną takich uczniów i ich rodzin. Objęcie takich uczniów i ich rodzin specjalnym programem opieki.

 

Zabrakło uregulowań prawnych pozwalających na stworzenie nauczycielom przestrzeni do pracy zdalnej:

 

  1. Ujęcie w ustawie – Prawo oświatowe definicji pojęcia nauczania zdalnego.
  2. Zmiana rozporządzenia w sprawie ramowych planów nauczania dla publicznych szkół. W dobie zamknięcia szkół i realizowania podstawy programowej przez Internet tradycyjne podejście do planu lekcji i godzin nauczania nie ma racji bytu.
  3. Uregulowanie kwestii wynagradzania pracowników oświaty za pracę w czasie kwarantanny.
  4. Systematyczne przeprowadzanie badań przesiewowych wśród nauczycieli i innych pracowników szkół.
  5. Wyposażenie pracowników oświaty w sprzęt ochrony osobistej (maseczki z filtrem, przyłbice, przesłony z pleksi) w miejscu pracy.

 

Brak oficjalnych badań i dyskusji o dydaktycznych efektach nauczania online i zamknięciu szkół, brak oszacowania „straty edukacyjnej” i planu, jak ją zmniejszyć:

 

  1. Opracowanie przez Instytut Badań Edukacyjnych lub uczelnię wyższą rzetelnego raportu na temat zdalnego nauczania, realizacji przez szkoły podstawy programowej oraz monitorowanie sytuacji szkół działających w systemie hybrydowym.
  2. Przygotowanie specjalnych programów wyrównujących różnice między uczniami w opanowaniu podstawy programowej w czasie pandemii oraz zabezpieczenie budżetu na ich realizację.
  3. Monitorowanie jakości materiałów cyfrowych, tak aby korzystający z nich nauczyciele i uczniowie mieli pewność ich najwyższej jakości.
  4. Przegląd podstaw programowych pod kątem odejścia od przyswajania jedynie encyklopedycznej wiedzy na rzecz nauczania umiejętności.
  5. Postawienie na interdyscyplinarność, nauczanie w blokach międzyprzedmiotowych oraz nauczanie metodą projektów.

 

Znacznie obniżyło się zaufanie rodziców i nauczycieli do prowadzonej przez ministerstwo edukacji polityki edukacyjnej w czasach pandemii:

 

  1. Wprowadzenie zapisów prawnych upoważniających dyrektora szkoły do podjęcia decyzji o nauczaniu hybrydowym bez konieczności uzyskania pozytywnej opinii państwowego powiatowego inspektora sanitarnego.
  2. Przeanalizowanie podstawy programowej z uwzględnieniem straty edukacyjnej wynikającej z nauczania zdalnego, okrojenie jej w taki sposób, aby możliwe było zrealizowanie w kolejnych latach najistotniejszego materiału i powtórzenie materiału z lat objętych pandemią.
  3. Przygotowanie zmian wymogów egzaminacyjnych na lata 2020, 2021 i 2022.
  4. Określenie jasnych zasad powrotu do szkół oraz rygorów sanitarnych obowiązujących w szkołach.
  5. Doposażenie szkół/placówek w środki czystości i dezynfekcji niezbędne w czasie obowiązywania reżimu sanitarnego.
  6. Automatyczne przechodzenie na nauczanie zdalne (hybrydowe) szkół w czerwonych strefach.